كم‌كم به روزهای آغازین فصل تابستان نزدیك می‌شویم. تعطیلات تابستان (شامل خانواده هایی که فرزند دانش آموز یا دانشجو دارند) فرصت مناسبی است تا در صورتی كه مخارج سنگین زندگی در این روزها مجالی فراهم كند، خسته از یك سال پر فراز و نشیب چند روزی را به بهانه گشت و گذار و رفع خستگی یا دیدن اقوام به گوشه و كنار كشورمان سفر كنیم. اما پیش از هر چیز باید تكلیفمان را با خودمان معلوم كنیم و بدانیم چه هدفی از سفر كردن در سر داریم؟ فرقی نمی‌كند با هواپیما، قطار، اتوبوس یا خودروی شخصی؛ پاسخ مطمئنا یكسان خواهد بود؛ رقم زدن لحظه‌های به‌یادماندنی برای همه اعضای خانواده در روزهای گرم تابستان امسال ... حالا اگر این خاطره‌سازی‌ها با خودروی شخصی و گذر از جاده‌ها، تماشای مناظر دیدنی و مواجه شدن با شهرها و روستاهای جدید رقم بخورد، مسلما لطف دیگری خواهد داشت. تا اینجا همه چیز به نفع خودروی شخصی و آزادی عملی است كه برای خانواده در سفر فراهم می‌آورد ولی اگر نگاهی به آمار تصادفات و سوانح رانندگی در كشورمان بیندازیم، متوجه می‌شویم سفر با خودرو برای برخی از هموطنان ما تلخ‌ترین خاطره زندگی آنها به حساب می‌آید كه نه فقط تعطیلات را، بلكه كل زندگیشان را تلخ می‌كند. بد نیست بدانیم متوسط مرگ و میر بر اثر سوانح رانندگی در كشورمان تقریبا دو برابر مقدار متوسط جهانی است و این میزان حتی در تعطیلات نوروز به علت چند برابر شدن حجم خودروهای عبوری از جاده‌های كشور بیشتر می‌شود بنابراین برای تبدیل سفر با خودروی شخصی به دلپذیرترین، امن‌ترین و به‌ یادماندنی‌ترین راه سپری كردن تعطیلات باید به دو عاملی كه در این زمینه می‌توانیم در آنها تاثیرگذار باشیم؛ توجه ویژه كنیم، یكی خود خودرو و دیگری نحوه رانندگی ما با آن. یك سفر برون‌شهری نسبتا طولانی امتحانی جدی برای خودروی ما به حساب می‌آید. حتی مشكل و مساله‌ای پیش پاافتاده مثل برف‌پاك‌كن فرسوده، تایر بالانس نشده یا تنظیم نامناسب چرخ‌ها می‌‌تواند مشكلات فراوانی را در یك مسافرت طولانی با خودروی شخصی به بار آورد. حال آن كه اگر به یك‌سری نكات قبل از سفر توجه كنیم، با مسائلی مثل بروز تصادف، سرگردانی در جاده و تركیدن لاستیك كه معمولا به دلیل سهل‌انگاری در بازبینی خودرو، بسیاری از مسافران را دچار مشكل می‌كند، مواجه نخواهیم شد و خواهیم دید كه یادآوری خاطرات سفر به‌جای ترس و استرس با لبخندی بر چهره همراه خواهد بود.

 مردان این روزگار از زنان خود چیزی بیش از یک کدبانوی خانه‌دار و مراقبت از فرزندانشان انتظار دارند. مردها از زنان می‌خواهند در زمینه‌‌های عاطفی و احساسی از آنها حمایت کنند.

زن عاقل از تلاش‌های شوهرش برای راضی کردن او قدردانی می‌کند.
وقتی مرد، خشمگین و ناراحت یا رنجیده است، مجاب کردن او با بحث و گفت‌وگو، بی‌مورد است.
وقتی مردی مرتبا از علاقه زنش به خود مطلع شود، سالم و قدرتمند باقی می‌ماند. 
واکنش‌های صمیمی زن و ابراز تشکر او از همسرش همچون آینه‌ای است که تصویری درخشان را منعکس می‌سازد.
در چرخه صمیمیت؛ نزدیک شدن، دور شدن، دوباره نزدیک شدن و فاصله دوباره، عشق را محکم‌‌تر می‌کند.
از نشانه‌های بیرون آمدن از مرحله تنهایی مرد، گرفتن دست همسرش و همچنین صحبت کردن با اوست.
مرد زمانی احساس علاقه می‌کند که زنش از کارهای او تشکر کند.
اگر می‌خواهید همسرتان اصلا‌ح شود، او را همان‌طور که هست، بپذیرید.
به اشتباه گمان می‌کنیم همسرمان باید مانند ما بیندیشد و احساس کند.
پند و اندرز و راه نشان دادن به مرد تنها در صورتی می‌تواند مفید باشد که مرد مستقیما این را از همسرش بخواهد.
بزرگ‌ترین اشتباه زن در رابطه زناشویی این است که نیازهایش را به همسرش اطلاع ندهد.
زنان احساس مقاومت همسرشان را در کمک کردن، اشتباه ارزیابی می‌کنند.
وابستگی بیش از اندازه به همسر هرگز درســت نیست.
مــــردها می‌خواهنــد تمجیــــد و تحسیـــن شوند.
بیشتر زن‌هــا متوجه نیستند که بی‌اعتمادی آنها نسبت به همسرشان تا چه اندازه آنها را رنج می‌دهد.
خواسته‌هایتان را از رابطه خود با همسر مطرح کنید و این تصور را نداشته باشید که همسرتان از آنچه در ذهن شما می‌گذرد، آگاه است.
اگر در برابر احساسات همسرتان مقاومت کنید، احتمالا در برابر این احساسات در درون خود مقاومت می‌کنید.
بهتر است هیچ وقت نگویید من مخالفم، بلکه‌ بگویید: «من فکر می‌کنم... به نظر من...»
زنان با درک نیازهای عاطفی همسرشان،‌ می‌توانند از منبع نارضایتی او آگاهی بیشتری به دست آورند.
سه نشانه تنش در مردها عبارت است از: پس کشیدن، غر و لند کردن و ‌سکوت
بیشتر مردها همسران خنده‌رو را دوست دارند.

بی بهانه  

همسر عزیزم روزت مبارک

در برخی جوامع خیلی مهم و پیشرفته دنیا، مردم خوب کوچه و بازار و در و همسایه با تحقیق شبانه روزی به این نتیجه رسیده اند که انسان ها هر کاری هم بکنند بالاخره یک جای کارشان می لنگد ... ما هم در راستای این کشف بزرگ بشری، تستی آماده کرده ایم تا بدانید و آگاه باشید که به نظر این عزیزان، کجای کار شما می لنگد؟ البته امیدواریم شما دوست عزیزی که این مطلب رو می خونید بیشتر از اینکه درگیر اینجور ایراد گیری ها باشید، به میانه رو بودن و تفکر منطقی بهای بیشتری بدهید. 

● آداب کادو دادن 
اگر اصلا کادو ندهید، خیلی خسیس هستید 
اگر کادوی ارزان بدهید، خسیس هستید. 
اگر کادوی کوچک بدهید، باز هم خسیس هستید. 
اگر کادوی با مارک ایرانی بدهید، بی تعارف خسیس هستید. 
اگر کادوی گران بدهید، اهل پز دادن هستید. 
اگر کادوی بزرگ بدهید، اهل پز دادن هستید. 
اگر کادوی مارک دار بدهید ، اهل پز دادن هستید. 
اگر اصلا کادو بدهید ... حالا من این کادو رو چیکارش کنم؟ 

● آداب حرف زدن 
اگر در مهمانی زیاد حرف بزنید، پرحرف هستید و حوصله آدم را سر می برید. 
اگر در مهمانی کم حرف بزنید، کم حرف هستید و حوصله آدم را سر می برید. 
اگر در مهمانی اصلا حرف نزنید، مغرور و پر افاده هستید و حوصله آدم را سر می برید. 
اگر در مهمانی حرف نزنید و با حرکات صورت و چشم و ابرو ارتباط برقرار کنید، بی ادب هستید. 
اگر لحنتان سوالی باشد، کنجکاو و فضول هستید. 
اگر فقط به سوال ها جواب بدهید، تودار هستید و باید با آچار از شما حرف بکشند. 

● آداب خنده 
اگر حرف های خنده دار بزنید، لوده و مسخره هستید. 
اگر جدی باشید و اخم کنید، بداخلاق هستید. 
اگر به حرف های دیگران بخندید، بی جنبه و جلف هستید. 
اگر به حرف های دیگران نخندید، آداب معاشرت سرتان نمی شود. 
اگر بعضی وقت ها به حرف های دیگران بخندید و بعضی وقت ها نخندید، غیرطبیعی هستید و عکس العمل هایتان غیر عادی است. 

● آداب پذیرایی 
اگر غذا زیاد بپزید، اهل ریخت و پاش هستید. 
اگر غذا کم بپزید، خسیس هستید. 
اگر غذا به اندازه درست کنید، چشم تنگ هستید و دست و دلتان می لرزد که یک کم بیشتر درست کنید. 
اگر غذای فرنگی بپزید، ندید بدید و اهل چشم و هم چشمی هستید 
اگر غذای ایرانی بپزید، سلیقه قدیمی و معمولی دارید. 
اگر چند جور غذا بپزید، می خواهید هنرتان را به رخ بکشید. 
اگر یک جور غذا بپزید، به مهمانتان توهین کرده اید. 

● آداب دوست داشتن 
اگر بگویید که زنتان را دوست دارید، زن ذلیل هستید. 
اگر بگویید که شوهرتان را دوست دارید، او زن ذلیل است. 
اگر بگویید که همسرتان را دوست ندارید، خائن هستید. 
اگر بگویید که به همسرتان احساسی ندارید، بی احساس هستید. 
اگر بگویید که مادرتان را دوست دارید ، بچه ننه هستید 
اگر بگویید که مادرتان را دوست ندارید، حیوان هستید. 
اگر بگویید که فرزندتان را دوست دارید، بی تجربه هستید و سرد و گرم روزگار را نچشیده اید. 
اگر بگویید که فرزندتان را دوست ندارید، بی عاطفه هستید. 
اگر بگویید که هیچکس را دوست ندارید، بیمار هستید. 
اگر بگویید که همه را دوست دارید، احمق هستید. 

● آداب زندگی 
اگر پولدار باشید حتما دزد و کلاهبردار هستید. 
اگر بی پول باشید، بی برو برگرد تنبل و بی عرضه هستید. 
اگر زندگی معمولی و نان بخور و نمیر داشته باشید قطعا جاه طلبی لازم را ندارید و مدام درجا می زنید. 
اگر خانه و ویلا داشته باشید، مال مردم خور هستید. 
اگر خانه و ویلا نداشته باشید، بی فکر و بی دست و پا هستید و بلد نیستید از فرصت های زندگیتان به درستی استفاده کنید. 

● آداب تمام کردن مطلب 
اگر نوشته تان طولانی باشد حتما آب به مطلب بسته اید تا تعداد کلمه هایش بیشتر شود! (به هر حال نویسنده ها هم محکومند که تا اطلاع ثانوی زندگی کنند!) 
اگر نوشته تان کوتاه باشد حتما وقت نداشته اید و چیزی سر هم بندی کرده اید. 
اگر نوشته تان نه کوتاه باشد، نه بلند (مثل این مطلب) ... از مردم خوب و عزیز و شریف و نجیبمان خواهشمندیم ادب و نزاکت و اصول اخلاقی و انسانی را رعایت فرمایند، ممنون!
                  

کلمات، تاثیر شگرفی روی ضمیر ناخودآگاه انسان دارند. ناخودآگاه بدون آنکه منظورمان را بداند هر چه بگوییم خوب یا بد را برایمان خلق می کند. لذا لازم است برای دستیابی به موفقیت از کلمات مثبت و دارای انرژی مثبت استفاده کنیم.

با این که مفهوم کلی عبارت "من بیمار نیستم" مثبت است اما کلمه "بیمار" واژه منفی است. ضمیر ناخودآگاه به منظور و مفهوم کاری ندارد، بلکه روی کلمات متمرکز می شود. به عنوان مثال در جمله "فراموش نکنی در هنگام برگشتن نان بخری" احتمال فراموشی بیشتر از زمانی است که می گوییم "یادت باشد که هنگام برگشتن نان بخری"، زیرا در حالت اول ناخودآگاه بر روی فراموشی تمرکز می کند و در حالت دوم بر روی به یاد ماندن.

و یا مثلاَ برای آرام شدن یک نفر جمله "آرام باش" بیشتر از جمله "داد نزن" تاثیر دارد و همچنین به کار بردن جملاتی از قبیل "خسته نباشی"، "دستت درد نکند" و... در ناخودآگاه تاثیر منفی می گذارد و باعث افزایش خستگی، درد و... می شود.

وقتی درباره چیزی واژه بد را به کار می بریم باید بدانیم در جهان چیز منفی و بدی وجود ندارد. وقتی چیزی بد تلقی می شود، در واقع به ما خبر نبودن خوبی می دهد. پس چه بهتر است که به جای بد بگوییم ناخوب. هر گاه ذهنتان را از امواج منفی (افکار، کلام، عادات و...) تخلیه کنید آنگاه شاهد هجوم شادی و آرامش خواهید بود.

به جای خسته نباشید؛ بگوییم : خدا قوت

به جای خدا بد نده؛ بگوییم : خدا سلامتی بده

به جای بد نیستم؛ بگوییم :‌ خوب هستم

به جای فراموش نکنی؛ بگوییم : یادت باشه

به جای پدرم درآمد؛ بگوییم : خیلی راحت نبود

به جای دستت درد نکنه؛ بگوییم : ممنون از محبتت، سلامت باشی

به جای ببخشید که مزاحمتان شدم؛ بگوییم : از اینکه وقت خود را در اختیار من گذاشتید متشکرم

به جای گرفتارم؛ بگوییم : ‌در فرصت مناسب کنار شما خواهم بود

به جای دروغ نگو؛ بگوییم : راست می گی؟ راستی؟

به جای قابل نداره؛ بگوییم : هدیه برای شما

به جای شکست خورده؛ بگوییم : با تجربه

به جای فقیر هستم؛‌ بگوییم : ثروت کمی دارم

به جای بدرد من نمی خورد؛ بگوییم : مناسب من نیست

به جای مشکل دارم؛ بگوییم : مسئله دارم

به جای جانم به لبم رسید؛ بگوییم : چندان هم راحت نبود

به جای مسئله ربطی به تو ندارد؛ بگوییم : مسئله را خودم حل می‌کنم

به جای من مریض و غمگین نیستم؛‌ بگوییم :‌ من سالم و با نشاط هستم

به جای زشت است؛ بگوییم :‌ قشنگ نیست

به جای چرا اذیت می‌کنی؛ بگوییم :‌ با این کار چه لذتی می‌بری

به جای غم آخرت باشد؛ بگوییم : شما را در شادی ها ببینم

به جای متنفرم؛ بگوییم : دوست ندارم

به جای دشوار است؛ بگوییم : آسان نیست

به جای جملاتی از جمله چقدر چاق شدی؟، چقدر لاغر شدی؟، چقدر خسته به نظر می‌آیی؟، چرا موهات را این قدر کوتاه کردی؟، چرا ریشت را بلند کردی؟، چراتوهمی؟، چرا رنگت پریده؟، چرا تلفن نکردی؟، چرا حال مرا نپرسیدی؟ 

بگوییم: سلام به روی ماهت، چقدر خوشحال شدم تو را دیدم، همیشه در قلب من هستی ...